A ORQUESTRA BARROCA

    Ao longo do século XVII a música instrumental independízase da vocal. Precisamente a orquestra nace no barroco grazas á perfección que acadan os instrumentos de corda. O número de instrumentos que a formaban era variable e dependía moitas veces do número de músicos que estaban disponibles nun determinado momento. Como diciamos foi a época do violín e da súa familia (viola, violoncello e contrabaixo) que van ser o núcleo central da orquestra barroca.

     Con respecto aos instrumentos de vento comezou a usarse o antepasado da actual trompa, coñecido daquela como "corno de caccia".

Daquela non existía ainda o director de orquestra tal e como o coñecemos hoxe. O que normalmente se encargaba de dirixir era o intérprete do primeiro violín, do clavicémbalo ou do órgano. Era coñecido co nome de mestre de concerto e dirixía sentado no  lugar onde estaba tocando.

Unha formación orquestral media estaba formada aproximadamente por vintecinco músicos. Violíns, violas, violonchelos e contrabaixo formaban a seccion de cordas. Frauta, oboe e trompeta a sección de vento, un ou dous clavicembalos e algún que outro instrumento máis que podía ser variable.

Hoxe para ir rematando deixovos novamente con Vivaldi, desta vez intepretado pola oquestra barroca de Venecia. Na vindeira entrada de música no barroco profundizaremos en varios instrumentos característicos e falaremos dos famosos luthiers da época.